1/4 deel

11 dagen geleden dat ik voor het laatst een reisverslag heb geplaatst, maar het voelt alsof ik het 3 dagen geleden heb geschreven. De tijd gaat hier zo ontzettend snel. We zitten hier nu alweer bijna 6 weken. Ik heb hier echt de tijd van mijn leven. De groep voelt als één grote familie, iedereen let op elkaar en als je ergens mee zit zijn er altijd mensen met een luisterend oor.
Maar goed, in de afgelopen 11 dagen heb ik natuurlijk leuke avonturen beleefd. Wel vind ik het steeds moeilijker om te schrijven wat ik hier allemaal mee maak, omdat dingen hier voor mij heel 'normaal' worden.

Vorige week hadden Lynn en ik toetsweek. We moesten zoals eerder vernoemd een paper schrijven en deze presenteren. De presentatie was op woensdag 18 feb. De klas werd in twee groepen gesplitst. Elke groep bestond uit 4 presentaties. De presentaties duurden een half uur. Ik was best zenuwachtig omdat een half uur presenteren in het Engels best lang is, maar het viel allemaal reuze mee. De leraren en medestudenten waren erg enthousiast over ons onderwerp. De paper is ingeleverd en nu is het wachten op de uitslag. Ik denk dat wij die ergens volgende week te horen krijgen.
Wij hebben 's avonds ook nog altijd Zweeds, dus tijd om naar huis te gaan hadden we niet. We besloten om een FIKA (pauze waar je wat met vrienden, collega's enz. wat gaat drinken en eten) te houden. Heerlijke warme chocolademelk met een nog lekkerder broodje gezond.
Om 17.00 begon de Zweedse les. Er was een oefening met 5 personen en 5 stukjes tekst en jij moest bepalen welk stukje tekst bij welke persoon hoorde. Er was geen goed en fout, je moest discussiëren met elkaar en elkaar proberen te overtuigen dat jij de juiste volgorde had. Ik had dezelfde mening als de lerares, waardoor ze het grappig vond om mij voor de klas te halen en in het Zweeds te laten uitleggen wat ik waar had. Lynn en ik zijn volgens mij het slechtste van de hele klas in Zweeds en ik schaamde me kapot. Maar gelukkig bezit ik een overdosis aan humor en wist ik mijzelf er doorheen te slaan. Eigenlijk ging ik gewoon alle vragen negeren, omdat ik geen idee had wat ze vroegen.
Na de Zweedse les hadden we beloofd aan een aantal huisgenoten om wafels te bakken en te eten natuurlijk, omdat onze wafels er altijd zo goed uitzagen wouden ze de wafels eens proberen.

De volgende dag besloten Martin, Jürgen (de Oostenrijkers) en ik om naar de kapper te gaan. In de stad zit op elke hoek wel een kapper, maar nergens hingen prijzen aan de deur. De eerste kapper waar we naar binnen liepen vroeg 425 kroon. Dat is ongeveer €42,50. Deze kapper had helaas geen plek meer vandaag (tot onze grote opluchting). Even verder gezocht, toen vonden we een kapper waar wel een prijs aan de deur hing en als je student was, kon je goedkoper. Wij daar naar binnen lopen, je hoefde ook geen afspraak te hebben bij deze kapper. Alle drie waren we doodzenuwachtig, want deze man kon geen Engels. Jürgen ging als eerst en de haren vlogen eraf. Martin en ik keken elkaar angstig aan en we vroegen ons af of we moesten blijven of dat we maar op zoek zouden gaan naar een andere kapper. Dit konden we niet maken tegenover Jürgen en we besloten maar om te blijven. Het eindresultaat van Jürgen was best oké gelukkig. Daarna was ik aan de beurt, ik was volgens mij net zo zenuwachtig als met mijn rijexamen. Ik liet een foto zien van hoe ik het wou, maar hij begon het meteen helemaal anders te doen. Alle haren naar achteren en redelijk kort. Gelukkig had ik een muts mee en kon ik schaamteloos naar huis fietsen. Martin was als laatste, de kapper dacht dat Martin zijn haar wou verven en vroeg welke kleur. Gelukkig zagen na afloop alle kapsels er weer fris en fruitig uit.
's Avonds hadden we onze eerste volleybaltoernooi. Alle deelnemers werden gesplitst (helaas), maar toevallig en gelukkig zat ik bij Lynn in het team. Twee mensen van het heren 1 team, 1 van het dames 1 team en 1 van de recreanten. Tot mijn grote verbazing wonnen wij alle wedstrijden en werden we kampioen van het toernooi. Een kleinigheidje stond op ons te wachten en wacht nog steeds. Iemand zou het ons geven, maar we durfden er niet naar naar te vragen.

Vrijdag de 20ste was er een carnaval party (eindelijk was het onze beurt) georganiseerd door de Spaanse meiden. Wij (Martin, Jürgen, Lynn en ik) besloten om verkleed te gaan als de ESN-boardmembers (de groep die de introweek georganiseerd heeft). We zochten een leuk masker in de winkel en hebben een uur lol gehad om alle verschillende maskers. Toch besloten om een onherkenbaar masker aan te schaffen en het eerste uur tegen niemand te praten. Sommige meiden waren doodsbang, wat het voor ons alleen maar leuker maakte. Een erg geslaagd feestje.

Ik heb na 1.5 maand hier te zijn eindelijk genoeg moed bij elkaar geraapt om mijn fiets naar de fietsenmaker te brengen (lopend ja). En deze heb ik gisteren op kunnen halen. Doodgeschrokken van de prijs die ik moest betalen, maar eindelijk heb ik een fatsoenlijke fiets. En hoef ik Lynn niet steeds achterop te nemen.

Deze periode denk ik toch wel vaak aan de mensen thuis. Veel mensen uit mijn familie zijn jarig en dat is het toch raar dat jij 1000 kilometer verderop zit en er niet bij kan zijn. Over 6 dagen word ik 20 (eindelijk bevoegd om alcohol te kopen) en het is de eerste verjaardag dat er niemand van mijn familie bij kan zijn. Dat is toch wel even wennen. Maar gelukkig heb ik hier een soort tweede familie en ik weet zeker dat we er een mooi feestje van gaan maken. Helaas heb ik 3 maart een Zweeds mondeling examen en kan er niet echt gefeest worden op mijn verjaardag.
Ik wil iedereen van mijn familie, vrienden enz. die deze periode jarig zijn of al jarig zijn geweest nogmaals/alvast een hele fijne verjaardag wensen en drink er dit weekend alvast één (of meer) op mijn verjaardag.

Ik heb alles wel weer verteld denk ik en jullie zijn weer helemaal op de hoogte. Periode 1 zit erop en nog 3 periodes te gaan. Deze periode zijn we vrij van school (alleen nog even een paar weken Zweeds, 2 keer per week). Lapland komt steeds dichterbij en daar hebben wij allebei ontzettend veel zin in.

Sorry alvast voor mijn Nederlandse grammatica. Heb mijn best gedaan, maar als je de hele dag Engels praat en schrijft ik het best lastig om weer over te schakelen naar het Nederlands.

Als jullie een keer willen skypen, moet je me dat even laten weten. Ik heb het te druk om zelf mensen te vragen;)

Hej da en tot de volgende keer!!